Odpowiedni wiatr
Najlepszy wiatr do skakania to oczywiście ten wiejący „pod narty”, czyli czerwona strzałka w lewą stronę. Teoretycznie im silniejszy wiatr, tym lepiej (liczba pod strzałką oznacza prędkość wiatru w metrach na sekundę), jednak najlepiej, gdy wiatr na progu nie jest najmocniejszy, a wzrasta dopiero już w locie (najczęściej jest to kwestia szczęścia i trafienia wiatru mocno zmiennego). Aby wyszukać odpowiedni wiatr, wchodzimy i wychodzimy z pucharu w grze tyle razy, ile to konieczne.
Liczba skoczków / prób
Aby zmaksymalizować liczbę prób z tym samym, mozolnie wyszukanym, dobrym wiatrem, warto ustawić w pucharze maksymalną liczbę 16 graczy z kontrolą człowieka (w pucharze wejdź w ustawienia uczestników / drużyn). Przy dwóch seriach na zawodnika daje to możliwość wykonania 32 skoków w jednej sesji.
Sztuczka z wiatrem / wind bug
Jeśli po wylądowaniu okazało się, że wiatr się „popsuł”, możesz przywrócić jego korzystne ustawienie. Bezpośrednio po lądowaniu przejdź do powtórki (P na klawiaturze lub ZOBACZ POWTÓRKĘ w lewym górnym rogu dla wersji mobilnej). Przesuń powtórkę do momentu najkorzystniejszego wiatru i wyjdź z powtórki. Kolejny skok rozpocznie się z dokładnie takim samym wiatrem, z jakim zamknąłeś powtórkę poprzedniego skoku.
Czułość
Warto testować różne czułości myszy lub telefonu na ruch. Czułość na wersji mobilnej zmienisz w ustawieniach gry (menu główne) – maksymalna wartość to 10, a minimalna 1. Nie ma złotej reguły na idealną czułość, często może być tak, że skacze nam się lepiej na większej bądź mniejszej w zależności od skoczni. Część najlepszych graczy skacze na większych wartościach (7-10), ale są też świetni zawodnicy stosujący mniejsze. Z pewnością aby wykonać skutecznego i dynamicznego gibbona, konieczne są większe wartości.
Nauka od najlepszych
Warto próbować podpatrywać technikę z najlepszych skoków na danej skoczni. Powtórki rekordowych skoków znajdziesz w naszym dziale rekordów, a także w serwisie YouTube na kanale Jakuba Bastka.
Trening czyni mistrza
Deluxe Ski Jump 2 to typowa gra easy to play, hard to master. Innymi słowy, nauczenie się grania nie powinno sprawić dużych problemów, i przy odrobinie chęci można osiągać wyniki przyzwoite (nie jest ani za łatwo, ani za trudno). Jeśli jednak Twoim celem są szczyty rankingów, musisz nastawić się na regularny, niemal codzienny trening, poświęcając sumarycznie sporą ilość czasu. Żaden z czołowych zawodników nie osiągnął swoich sukcesów ot tak na zawołanie, bez co najmniej wielomiesięcznego grania. Kwestie talentu czy predyspozycji mają znaczenie drugorzędne. Zatem najważniejsze – trenować, trenować, trenować.
Spowalniacz
Spowalnianie gry to technika jawnie i powszechnie stosowana przez graczy komputerowych DSJ2 (w wersji mobilnej nie ma jak na razie znanego skutecznego sposobu na płynne spowolnienie gry). Zyskujemy dzięki temu o wiele lepszą, bardziej precyzyjną kontrolę nad skoczkiem, a także większe szanse na trafienie w próg (odpowiedni moment wybicia). Gracze stosują różne poziomy spowolnienia zależnie od upodobań – jedni niewielkie, inni bardzo duże, rzędu 99% (wówczas np. skok na Australii może trwać nawet 5 minut!).
Stosowanie spowalniacza nie jest uznawane za czitowanie, ponieważ w czasach, gdy gra powstawała, dość powszechne były jeszcze komputery o niskiej mocy obliczeniowej, na których gra naturalnie działała wolno. Spowalniacz jest także wbudowaną funkcją programu DOSBox, za pomocą którego gra musi być uruchamiana na obecnych, nowoczesnych systemach operacyjnych. Spowolnienie w DOSBoxie uzyskasz, używając wielokrotnie skrótu klawiszowego Ctrl+F11 (Ctrl+F12, by przyspieszyć). Warto także ustawić odpowiednią, niższą czułość myszy.
Jeśli chcesz ustawić oryginalną prędkość gry (na DOSBoxie jest ona nieco przyspieszona), dostosuj ją tak, by od momentu sygnału startowego do dyskwalifikacji za nieruszenie z belki mijało 15 sekund. Jeśli chcesz zmniejszyć lub zwiększyć stopień zmiany prędkości, edytuj wartości cycleup i cycledown w pliku dosbox.conf.